Open up to celebrate
Showcase
Bruggen bouwen en verbinden
Op weg naar het Eurovisie Songfestival in Rotterdam schreef soulzangeres Shirma Rouse een lied voor Rotterdam. Make It Happen. Ze legde erin vast hoe zij de stad beleeft. Een visie die naadloos aansluit op dat waar het liedjesfestijn voor staat: tolerantie, jezelf kunnen zijn en elkaar door dik en dun steunen. Open up to celebrate!
Ze loopt door haar appartement in West, neuriet voor niemand in het bijzonder het lied dat ze schreef voor Rotterdam. Make it Happen in aanloop naar het Eurovisie Songfestival. Vier jaar woont ze nu op deze plek: vlakbij het centrum maar heerlijk rustig en met fijne buren. Dit plekje heeft alles in zich waarom ze verliefd werd op Rotterdam. “Ik ben geboren op Curaçao en kwam op mijn negentiende naar Nederland”, zegt ze als ze de bloemblaadjes opruimt die uit een weelderig boeket op haar eettafel gevallen zijn. “Ik kwam in Leiden terecht, maar Rotterdam heeft mijn hart veroverd. Dat begon met muziek. Je vond me op alle jamsessies die in de Twijfelaar en Dizzy gehouden werden. Tot laat”, glimlacht ze. “Steevast met de nachttrein terug naar huis.”
Als het om muziek gaat, is Rotterdam de hub volgens de soulzangeres. “Hier vind je alle genres, door mensen uit alle windstreken gespeeld. En, niet onbelangrijk voor een gezonde muziekscene, mensen zijn er voor elkaar, steunen elkaar en gunnen de ander succes. Rotterdam is de stad van alle culturen en mensen die hier voet aan de grond gezet hebben spelen hun muziek, een cruciaal onderdeel van veel culturen. Jazz, soul, funk, rythm-‘n-blues. Overal is plek voor. Daardoor bruist de stad en trekt zij weer nieuwe mensen aan van overal vandaan.”
Na de muziek kwamen dus de mensen, waardoor de zangeres als een blok viel voor de havenstad: “De toko’s, de geuren en kleuren van al die mensen die in harmonie naast en met elkaar leven. Een wereld ging voor me open. Ik kwam thuis als ik in Rotterdam was, dus uiteindelijk ben ik hier naartoe verhuisd. Dit gevoel van thuiskomen heb ik op weinig andere plekken. Harlem in New York of Shibuya in Tokyo, daar vind je dezelfde vibe als in Rotterdam. Alles mag en kan, je kunt jezelf zijn en niemand kijkt ergens raar van op. I love that about my city.”
Saamhorigheid én strijd
Dat gevoel van thuiskomen, die multiculturele mix en mentaliteit, maakt Rotterdam de perfecte stad voor het Eurovisie Songfestival, meent Rouse. “Een funky festival voor iedereen, international pride omlijst door muziek uit alle delen van Europa. Het laat zien dat er een plek is waar je jezelf kan zijn en waar je kan feesten. Precies wat ook in deze stad zit. Daarom is het ook zo zonde dat we de echte en complete experience niet mee kunnen maken. Het songfestival is saamhorigheid én strijd op een heel positieve manier. Er ontstaat teamspirit doordat je voor je land mag strijden. Ik was bij het WK voetbal in Brazilië en zag al die groepen mensen uit verschillende landen door de stad lopen en met elkaar feesten. Dat is de vibe van friendly competition die moeten we nu missen.”
Doodzonde vindt ze, want iedereen zou de megaproductie die het Eurovisie Songfestival is minstens een keer in zijn leven moeten ervaren. Rouse zei direct ja toen ze gevraagd werd om een nummer te schrijven voor de countdown naar het evenement in Ahoy. “Dat is mijn bijdrage om dat gevoel over te brengen op de stad, om mensen te laten voelen dat ze er toch even bij kunnen zijn. We moeten er in mijn ogen alles aan doen om het gezellig te maken, om erover te praten, om het festival zichtbaar en voelbaar te maken in de stad.”
Ze neemt een slok van haar thee en begint weer te neuriën, stapt langzaam over op haar tekst. Eerst onverstaanbaar maar dan plots met meer kracht:
We give glory to our heroes
Are you ready?
Keep building bridges
Tell me can we make it happen
Divided we fall
We all need to make it happen in time
Dan kijkt ze op en besluit: “Bruggen bouwen en verbinden, onze helden eren. Alleen samen zijn we hiertoe in staat. We hebben elkaar nodig en we hebben de mensen om ons heen die de stad maken tot wat ze is. Rotterdam heeft me altijd laten voelen dat ik de enige ben die mijn eigen toekomst kan bepalen. Maar wat de stad me ook heel sterk laat voelen: hoewel je die toekomst in eigen hand hebt, je staat er niet alleen voor. We doen het met elkaar. We all need to make it happen. Sta met zijn allen op en maak het met elkaar mogelijk. Dat doet Rotterdam als geen ander.”
