Rotterdam is mijn beste vriend
Showcase
Hij is geboren (1987) en getogen in Rotterdam-Oost, een stadsdeel waar net als hij veel mensen wonen met Indonesische roots en die sterk met elkaar verbonden zijn. ‘Ik ben samen met de stad gegroeid’, vertelt Stacii Samidin. Hij vergelijkt zijn persoonlijke groei met de groei van Rotterdam tot een metropool. Zo was zijn wereld in zijn jonge jaren vooral de stadswijk. Nu betreedt hij als mens, documentairefotograaf en -filmmaker een wereldwijd podium.
Stacii heeft een liefde voor mensen en hun identiteit en dan vooral voor onorthodoxe groepen mensen in wijken, achterbuurten en randgebieden, zoals bendes, ook in Rotterdam. ‘Ik kijk verder dan het label ‘bende’. Ik zie de jongens achter de gezichtsdoekjes en hun gezinnen. Ik probeer stereotype beeldvorming over groepen te ontkrachten, maar ook van Rotterdam als stad. Rotterdam is veel meer dan de Erasmusbrug, Sparta of Feyenoord. Ik sta stil bij die deuren waar mensen vaak voorbij lopen. Zo maakte ik bijvoorbeeld een foto van kinderen in het trappenhuis op de oude Kaap.’ Met deze foto won hij in 2016 de ‘Kracht van Rotterdam’.
Nederlands Fotomuseum
‘Rotterdam is mijn beste vriend, mijn opvoeder. De stad heeft mij respect, eerlijkheid, oprechtheid en karakter bijgebracht en doet dat nog altijd’, vertelt Stacii. Al van jongs af aan probeert hij groepsidentiteiten en de sociale cohesie van groepen te doorgronden in Rotterdam-Oost. Hij verzamelde in die tijd verhalen van groepen om hem heen en documenteerde zo het leven in zijn buurtgemeenschap van merendeel Molukkers, Javanen en Javaanse Surinamers. Zijn vroege werk trok de aandacht van de Rotterdamse documentairefotograaf Kees Spruijt. Dit contact leidde ertoe dat hij mocht exposeren met zijn werk over Molukkers in Nederland in het Nederlands Fotomuseum in Rotterdam in 2011. ‘Kees zie ik nog altijd als mijn mentor.’
Visueel antropoloog
Stacii wordt wel getypeerd als visueel antropoloog. Zijn levenswerk, waaraan hij continu werkt, heet dan ook toepasselijk Societies en gaat over hedendaagse werelden binnen werelden, maar ook over hem: ‘Ik maak niet echt deel uit van deze werelden, maar ik observeer, beleef, ruik, luister en kijk als fotograaf en filmmaker. Zo onderzoek ik hoe mensen hun identiteit bewaken.’ Zonder vooringenomenheid en oordeel legt Stacii beelden vast van samenlevingen in diverse werelddelen. In de loop der jaren heeft hij meer dan 3.000 mensen ontmoet en in beeld gebracht. Wat hem het meest is bijgebleven? ‘Het ontstaan van gangs in Los Angeles en een jongetje dat op een dak staat en uitkijkt over een sloppenwijk in Naïrobi.’
Geschiedenisboeken eerlijk invullen
Inmiddels is Stacii een internationale fotograaf en filmmaker met faam. Zijn galerie op het Noordplein in Rotterdam is nu een ontmoetingsplek waar verschillende werelden samenkomen en waar iedereen die binnenloopt zichzelf kan zijn. Stacii’s ambitie is om als eerste Nederlander, en in het bijzonder als eerste Rotterdammer, lid te worden van het toonaangevende fotografencollectief Magnum dat in 1947 is opgericht door de fotografen Robert Capa, Henri Cartier-Bresson, George Rodger en David Seymour. De onafhankelijke verslaglegging van wereldgebeurtenissen en mensen door de leden van het collectief spreekt Stacii aan. ‘Zo kunnen ikzelf en andere generatiegenoten de geschiedenisboeken eerlijk invullen. Met een Magnum-lidmaatschap kan ik ook laten zien dat dromen uitkomen. Dat je van niks tot iets kunt komen en dat je ertoe doet.’
Ontdek Stacii’s Societies
